Woensdagmorgen 13 november is op 65-jarige leeftijd Gert Wijnveen overleden. Hij was al enige tijd ernstig ziek. Gert heeft meerde jaren in het eerste elftal van Den Ham en van de Vroomhoopse Boys gevoetbald. Dat geeft al wel aan dat hij een begenadigd voetballer was. Gert speelde vanaf 1990 ruim 15 jaar bij de recreatieteams bij Sportlust. Aan het eind van zijn voetbalcarrière heeft hij zich ook verdienstelijk gemaakt als leider en als bestuurslid.
Gert voetbalde jarenlang in het roemruchte derde/vierde elftal dat vier keer achter elkaar kampioen werd. Als veel scorende spits en inspirator heeft Gert hier zeker aan toe bijgedragen. Op het veld liet hij zien dat winnen voor hem belangrijk was en zocht hij de grenzen op. Maar voor hem was het net zo belangrijker dat iedereen, ook de jongens die minder goed konden voetballen, daaraan mee konden doen. Iedereen hoorde erbij. Gert had het hart op de juiste plek.
Het 3e/4e elftal van toen was een erg hechte groep waarbij naast het voetbal, de gezelligheid voor, onder en na de wedstrijd hoog in het vaandel stond. Het was de tijd van een heuse bieroorlog en mooie feestjes bij o.a. het Golfje in Beerzerveld en bij Gert en Herma in de tuin.
Gert vormde samen met Herma een bijzonder koppel dat voor veel gezelligheid zorgde en waar we met z’n allen veel plezier mee hebben beleefd.
Op een gegeven moment was er een wedstrijd op een zondagmorgen die op verzoek van de tegenstander een uur werd vervroegd. Gert gaf dit netjes door aan Herma maar wel met de opmerking “de wedstrijd begint wel een uur eerder, maar dat wil niet zeggen dat ik ook een uur eerder thuis ben.” Herma vond het prima! Ruim tien jaar geleden overleed zijn vriendin Herma en dat was een erg moeilijke tijd voor hem.
Gert is ook een paar jaar clubhuisbeheerder bij Sportlust geweest. In die hoedanigheid nam hij halverwege het promotiefeest van het eerste in 1997 een telefoongesprek aan. Er was een secretaris van een andere vereniging die belde omdat hij een afspraak wilde maken omdat er volgens hem nog een 2e promotiewedstrijd gespeeld moest worden. Dit om uit te maken wie er daadwerkelijk zou promoveren. Gert dacht dat hij het in Keulen hoorde donderen. Hij ziet een feestende massa voor zich en denkt “bekijk het” en gooit resoluut de haak op het toestel. Een week later was er inderdaad nog een promotiewedstrijd en wederom was er een promotiefeest, voor de tweede keer. Welke vereniging maakt dat ooit mee.
Gert, we gaan je niet vergeten. We zullen aan de biertafels de sterke verhalen blijven vertellen over jou en die mooie glorierijke jaren.
We wensen Gert zijn zussen Heleen, Margriet en Marijke en broer Dick, Jans en de overige familieleden en vrienden veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.